Frans Verschueren speelt sinds het begin bij Tutti Fratelli. Hij speelde in Temmen van de Feeks, Diep in mijn hart en de Burgermansbruiloft.
In Café Bohème, de productie van WALPURGIS en Tutti Fratelli, nam hij de rol van een schrijver op zich. Over zijn deelname schrijft hij het volgende:
IMPRESSIES VAN CAFE BOHEME
Begin. In het warme Walpurgis kennis maken met regisseur, medespelers, zangers en muzikanten. En met de tekst. Die nog onophoudelijk bijgeschaafd en gepolijst wordt tot hij gemakkelijk uit onze monden rolt. Tekstrepetities. Wachten. Rondhangen. Sloten lekkere yogithee drinken.
Daarna op locatie. Kennismaken met de ruimte die we gaan verkennen en hopelijk vullen met ons spelen. Repetities waarbij woorden als witte wolkjes voor onze gezichten wegdrijven door de kille fabrieksloods. Wij min of meer behaaglijk ingepakt in lagen thermisch ondergoed. Wachten. Rondhangen. Twijfelen ook. Waar ben ik hier in godsnaam mee begonnen? Maar dan plots een vriendelijk gebaar, een vrolijk gesprek dat koude en twijfel verdrijft. Tastbare attenties ook: een warmwaterkruik van Walpurgis, een cd van den Ambrassband, een lief kaartje van violiste Linde. Dankbaarheid voor het geduld waarmee de professionals ons blijven begeleiden. Respect ook voor alle deelnemers die ondanks ziekte, persoonlijke of familiale problemen het beste van zichzelf geven.
Dan eindelijk spelen. Dat waar het allemaal om draait. Publiek: mensen, geamuseerd, gefascineerd, geboeid hopelijk door onze voorstelling…applaus…volgende dag weer spelen. De laatste voorstelling nu. Nog één keer alles uit de kast halen…applaus ontvangen…groeten…omkleden…afschminken. Dan de eenzame taxi in de nacht. In mijn oren de woorden van Janis Joplin “ On stage I make love to four thousand people, then I walk home alone”. Einde